หัวใจลวงรัก

“ขอโทษนะคะ คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มหวาน หัวเราะน้อยๆ

“ไม่มีทาง ผมจะจำผิดได้ยังไง คุณคือพรพระพาย ผู้หญิงที่ผมรักที่สุด” ชายหนุ่มบอกพลางดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอด

“ฉันไม่ได้ชื่อพรพระพาย อะไรของคุณ ฉันชื่อ อักษราภัค ปล่อยฉันนะ” หญิงสาวกล่าวพร้อมดันตัวชายหนุ่มออก เธอหัวเสียเล็กน้อยที่โดนชายหนุ่มลวนลามอย่างไม่ตั้งใจ แต่ในใจก็คิดว่าคงแค่ทักคนผิด

“พรพระพาย เลิกเล่นได้แล้วนะ คุณหายไปเป็นสิบปี ผมรอคุณกลับมาใจจะขาด  ใครๆเขาก็คิดว่าคุณตายไปแล้ว แต่ผมไม่เชื่อ แล้ววันนี้คุณก็กลับมาจริงๆ” ชายหนุ่มยังไม่เชื่อว่าเขาทักคนผิด จับมือหญิงสาวมาทาบอก

“เอ๊ะ คุณนี่พูดไม่รู้เรื่องรึยังไง ฉันบอกว่าคุณทักคนผิดไง แล้วก็เลิกแตะเนื้อต้องตัวฉันซักที ไม่งั้นฉันจะแจ้งจับคุณข้อหาอนาจาร” หญิงสาวชักมือออก มาเท้าเอว ก่อนจะตะโกนใส่หน้า ชายหนุ่มอย่างหมดความอดทน

“มีอะไรรึเปล่าครับน้องภัค แล้วนี่ใคร” ชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาหา พร้อมโอบไหล่หญิงสาว ก่อนมองไปยังชายหนุ่มอีกคนด้วยสายตาไม่พอใจนัก

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่คิม ผู้ชายคนนี้เข้าทักคนผิดน่ะค่ะ เราไปกันเถอะค่ะ ภัคหิวแล้ว ” หญิงสาวกล่าวพร้อมจูงมือชายหนุ่มออกไป

ทิ้งให้ชายหนุ่มอีกคน มองตามด้วยสายตาที่เจ็บปวด ดวงตามีน้ำใสๆไหลรินออกมา นี่ล่ะที่เรียกว่า…..น้ำตาลูกผู้ชาย

“พรพระพาย……ทำไมกัน”




ขอคอมเม้นด้วยนะคะ><